Bewonersverhalen: wanneer je moet verhuizen
Je huurt een huis van Woonstad Rotterdam en je voelt je er thuis. Je kent de mensen uit de buurt. Maar dan krijg je te horen dat je huis binnenkort wordt gesloopt. Je moet noodgedwongen verhuizen. Wat doet dat met je? En hoe pak je zo’n verhuizing aan? In deze serie vertellen huurders van Woonstad Rotterdam over hun ervaringen. Ze geven tips aan anderen die voor dezelfde uitdaging komen te staan.
Van Groningen naar Rotterdam
Mevrouw Ganesh zwaait ons tegemoet vanachter het raam van haar huis op de benedenverdieping in de Jan van Avennestraat. Ze houdt graag alles in de gaten wat er in de straat gebeurt. Eenmaal aan de koffie vertelt de van oorsprong Surinaamse met Indische achtergrond haar verhaal: “In oktober 1975 ben ik met mijn zes kinderen mijn man achterna gereisd vanuit Suriname naar Nederland. We kwamen in een opvangcentrum in Groningen terecht. Later kregen we er ons eigen huis, met een grote tuin. Ik woonde er heerlijk en wilde er eigenlijk niet weg. Maar de familie van mijn man woonde in de Randstad. Daarom zijn we na drie jaar toch vanuit Groningen naar Rotterdam verhuisd.”
Duivenvoordestraat
“We kochten een huis in de Duivenvoordestraat”, gaat mevrouw verder. “Na een tijdje hebben wij ons huis verkocht aan de woningcorporatie en zijn we het huis ernaast gaan huren.” Mevrouw Ganesh vond al snel weer haar draai. “Het is een fijne wijk. Mijn dochters konden er in de buurt naar school. En ik leerde al snel veel mensen kennen.” 43 jaar later woonde Mw Ganesh nog altijd met veel plezier in de Duivenvoordestraat. Ook al waren de kinderen inmiddels allang het huis uit en overleed haar man in 2013. “Ik was blij met mijn huis. Ik had twee verdiepingen en een grote tuin. Ik had er laurier en hortensia’s in staan. Ik houd van planten. Ik praat zelfs tegen ze”, lacht ze.
Ik ga hier niet weg
Het was dan ook even slikken toen de eerste brief kwam waarin Woonstad Rotterdam aankondigde dat 182 woningen in de Duivenvoordestraat, Hennewierstraat en Oostervantstraat over een paar jaar gesloopt moeten worden vanwege funderingsproblemen. Er volgden een aantal vergaderingen in het buurthuis. “Mijn eerste reactie was: ‘ik ga hier niet weg’”, herinnert mevrouw Ganesh zich. “Daarnaast wist ik ook niet hoe ik zelf een andere woning zou moeten vinden. Ik heb geen computer en mijn kinderen zijn druk, dus hoe moest ik dat doen? Ik heb tegen Sherin, de bewonersbegeleider van Woonstad Rotterdam, gezegd dat ze mij moest helpen. Daarna heb ik het gewoon maar afgewacht. Ik heb het tijd gegeven tot er een oplossing kwam.”
Wennen aan het idee
In 2020 begonnen de verhuizingen. Ondertussen begon mevrouw Ganesh langzaam aan het idee te wennen om zelf ook te verhuizen. “Mijn kinderen zeiden: ‘het huis is veel te groot voor jou alleen. Dus waarom zou je hier willen blijven?’. Dat zette me aan het denken. Daarnaast veranderde de buurt. Veel buren gingen al verhuizen. En zij kregen allemaal een nieuw huis in de buurt. Dat stelde me gerust. Want als ik dan toch moest verhuizen, dan wilde ik wel in de buurt blijven wonen.”
Nieuwe buren
In afwachting van een nieuwe woning, sloot mevrouw Ganesh vriendschap met de studenten die tijdelijk in haar portiek kwamen wonen. Ze lacht: “Ik praat gewoon met iedereen en maak grappen. Zo leer ik snel veel mensen kennen.” En dat heeft zo zijn voordelen. “Ze komen me helpen als ik problemen heb met mijn telefoon enzo.”
Durf hulp te vragen. Dan komt het allemaal wel goed.
Tweede kans raak
Toen kwam er een eerste aanbod voor een nieuw huis. “Sherin had een woning voor mij gevonden in de Jan van Vughtstraat. Ik ben gaan kijken, maar ik vond het er klein en donker. En teveel trappen. Daarom heb ik het afgewezen.” Niet lang daarna kwam deze woning in de Jan van Avennestraat vrij. “Dit huis ligt één straat verder dan de Duivenvoordestraat. Ik was meteen blij. Ook al waren de muren blauw en roze”, herinnert mevrouw Ganesh zich. “Die heb ik laten verven door een bekende. En in de badkamer heb ik een verhoogd toilet laten plaatsen. Verder was alles goed. Ik heb zelfs het behang in de hal laten zitten.”
Hulp met verhuizen
Het verhuizen was een behoorlijke klus. “Ik had veel ruimte en dus ook heel veel spullen in het oude huis”, lacht mevrouw Ganesh. “Veel is naar het Leger des Heils gebracht en er is een container vol weggegooid. Een heel team is komen helpen met verhuizen. Niels van Woonstad Rotterdam en Querien van de bewonersgroep, maar ook Marieke en haar man van Mooi Mooier Middelland. Tot tien uur ‘s avonds uur zijn ze bezig geweest. Maar uiteindelijk is alles gelukt. Als bedankje heb ik voor hen allemaal gekookt.”
Weer thuis
Mevrouw Ganesh is blij met haar nieuwe huis. “Ik voel me hier echt thuis. Ik heb een grote slaapkamer en een kleintje voor als er familie wil blijven slapen. En ik heb weer een grote tuin. Daar ga ik deze zomer heel veel planten in zetten.” Ter afsluiting geeft mevrouw Ganesh andere bewoners graag nog een tip: “Durf hulp te vragen. Dan komt het allemaal wel goed.”
