Deze nomaden vonden in het Oude Westen hun thuisbasis

De liefde tussen deze twee ging snel, het vinden van een woning niet echt. Parricia vertelt: ‘Ik was super actief met het zoeken naar een woning, maar na de zoveelste bezichtiging bij een makelaar was ik er wel klaar mee. Vaak waren de woningen slecht onderhouden, afspraken werden afgezegd, de huurprijzen waren hoog en dan vroegen ze nog een hoge borg en bemiddelingskosten. En met meer dan tien kijkers op een dag maakten we gewoon geen kans.’

‘Toen ontdekte ik Woonstad Rotterdam. Als een stalker heb ik de website in de gaten gehouden. Bij deze woning waren we de eerste kijkers. We hebben gelijk gezegd dat we ‘m wilden. En toen werd het spannend. We hebben allebei een flexcontract en bij makelaars was dit vaak een struikelblok. Bij Woonstad werkt het veel socialer. We werden gebeld en konden onze situatie uitleggen. Door de pandemie moesten we onze plannen en ons werk veranderen en dat hebben we gelijk aangepakt.’

Weer ademhalen

Maxim: ‘Toen we het huis kregen, voelde het alsof we weer konden ademhalen. We hebben veel plannen en de eerste stap was een woning. Daar hebben we nu rust in gevonden. Het geeft vrijheid om weer met de toekomst bezig te zijn. Na op zoveel plekken te hebben gewoond, is dit onze thuisbasis waar we samen iets kunnen opbouwen.’

Parricia: ‘Ik volg nu een opleiding Seksuele gezondheid en begin later dit jaar met de opleiding Relatiecoaching, zodat ik mijn eigen praktijk kan opzetten. Het is fijn om dit vanuit een eigen plek te doen. En we hebben door de extra kamers ruimte genoeg om te werken, te studeren en te relaxen.’

‘Meer kamers was een grote wens, geeft Maxim aan. ‘Mijn familie woont over de hele wereld en we willen ze een prettige plek bieden waar ze kunnen slapen en hun spullen kwijt kunnen als ze op bezoek komen.’

Een thuis met verhalen

Maxim en Parricia zijn niet van de nieuwe spullen. Maxim vooral om praktische redenen niet en Parricia houdt van tweedehandse schatten. Dat geeft meubelstukken een verhaal met karakter.

Maxim: ‘We zijn allebei vaak verhuisd. Ik vind het dan niet waard om steeds van alles nieuw te kopen. Mensen gooien veel weg. Als je op een grofvuildag door Kralingen loopt, vind je zoveel moois.’

Parricia: ‘Dit handgeschilderde bordje lag bij het grofvuil. Daar heeft iemand super z’n best op gedaan, dat vind ik dan zo zonde. We hebben de speaker van het grofvuil en die plantenbakken waren olievaten van de Aziatische restaurantjes hier op de West Kruiskade. Ik heb de creatieve ideeën en vind het op straat, Maxim maakt er dan iets bruikbaars van. Bijna alles is gekregen, verzameld of gekocht bij de Kringloop.’

Wereldse buurt

Als je de hele wereld hebt gezien, wat biedt Rotterdam dan nog? Parricia lacht: ‘Vrienden zeiden altijd dat Rotterdam wel iets voor mij zou zijn. Ik woon er nog niet heel lang en door de pandemie heb ik ook nog niet alles kunnen ontdekken, maar ik voel dat er veel mogelijkheden zijn. Er wonen zoveel creatieve mensen en de stad blijft zich ontwikkelen. In het Oude Westen vind ik het wereldse ook echt terug met de street art, gezellige kroegjes, Aziatische supermarkten en verschillende restaurants. We hebben alles dichtbij, van het stadscentrum tot de Kralingse Plas.

Maxim: ‘Rotterdam heeft een rauwe kant. Je wordt niet automatisch geaccepteerd als vriend. Hier gaan ze niet voor oppervlakkige praatjes. Je moet ervoor werken. Zowel voor vriendschap als met werk moet je laten zien dat je het echt meent. Ik heb hier veel respect voor.’

Echte buurtmensen

We willen de buren nog wat beter leren kennen. Met beide onderburen hebben we een praatje gemaakt. Zij wonen hier al vanaf het begin in 1993. En met de buren naast ons praten we af en toe over het balkon. Aan de achterkant is een binnentuin. Hier zien we nog wel mogelijkheden. We zijn samen met Roffa Mon Amour aan het kijken of we daar een filmavond kunnen organiseren om de buren met elkaar in verbinding te brengen.

Ook op zoek naar een andere woning?

Bekijk ons aanbod vrije sector huurwoningen.